Getuigenissen

Bij deze wil ik je ook nog een ongelooflijke dikke dank je wel geven voor uw hulp en advies Tot nu toe voor mij een niet te bereiken doel geweest (50 kilo) En nu ik er ben, moet ik eerlijk toegeven dat het cijfertje me weinig zegt. Maar veel meer het feit te kunnen genieten van al het lekkere en gezellige dat ik al die jaren heb voorbij zien gaan. Van Hendrik Conscience werd gezegd “Hij leerde zijn volk lezen”. Het moge gezegd zijn “Inge leert haar mensen eten maar vooral ook genieten”. Dikke merci om niet alleen mijn gewicht maar vooral mijn leven terug in balans te brengen! A.V.

Hoi Inge, Het heeft me jaren gekost en veel moeite getroost om eindelijk een stabiel gewicht te bereiken. Het is niet het gewicht dat ik eerst wou bereiken, maar jij hebt met geleerd anders te durven kijken naar mezelf. Dat ik ook mooi ben zonder dat ideale cijfertje op de weegschaal dat ik voor ogen had. Je zei me vaak genoeg “je bent goed zoals je bent en als iemand daar een probleem mee heeft, dan is dat zijn probleem, niet het jouwe. Ik heb al vaak aan dat zinnetje gedacht en het heeft me meermaals doen inzien dat ik de standaard voor mezelf te hoog leg. Dat ik teveel aandacht schenk aan wat anderen van me denken en daardoor mezelf vaak ongelukkig voelde. Ik durf nu terug eten, genieten zelfs van voeding, geweldig toch? Jouw voedingsprogramma zorgt ervoor dat je gezond eet maar op een aangename, meer ongedwongen manier? Je hebt me nog nooit gezegd “ dit mag je niet eten”, je leert mensen meer de focus te leggen op wat wel mag. Super, want soms wist ik door al de diëten die ik ooit gevolgd heb niet meer wat nu wel of niet kon en bovendien durfde ik zelfs bepaalde dingen niet meer eten. Ik voel me goed bij dit systeem en volg het zo goed als ik kan met af en toe een schoonheidsfoutje en toegegeven soms ook nog eens een echte dip 😊. Maar jij helpt me daarna er weer bovenop met te zeggen dat het niet erg is af en toe een steek te laten vallen, de volgende dag is een nieuwe dag 😉 Dikke merci hiervoor, E.

Hoi, Als jonge vrouw met een job, jonge kindjes weet ik soms niet waar mijn hoofd staat. Ik heb het gevoel dat ik op dit moment geleefd word en dat frustreert me soms. Door de dag probeer ik gezond te eten, maar ik geef toe dat ik soms een maaltijd oversla en ’s avonds, als de kids naar bed zijn en alles afgewerkt is in het huis, plof ik in de zetel. Met een zak chips, of een zakje m&m’s of ijs of meerdere dingen. Frustratie denk ik? Maar ik ben daarna gewoon boos op mezelf dat ik me zo heb laten gaan. Hierdoor ben ik natuurlijk ook wel wat bijgekomen en plots vond ik het genoeg en heb ik een afspraak met Inge gemaakt via een kennis. Eerst en vooral hebben we mijn voedingspatroon besproken en daar wat veranderingen en aanpassingen gedaan die voor mij haalbaar zijn. Verder kreeg ik de opdracht om een lijstje te maken met dingen die ik leuk vind te doen. Vond ik moeilijk, want ik weet niet meer wat ik graag doe, alle tijd gaat naar mijn gezin. Zo kreeg ik de opdracht 1x per week iets te doen wat mij ontspant en dit met mijn partner in te plannen. Ook kleine momentjes als ontspanning voor mezelf leren zoeken zodat ik me niet meer zo moet afreageren. Tot nu toe was dit een eye-opener voor mij. Ik doe niks fijn meer voor mezelf en werd door Inge hierop gewezen. Dat dit ook zorgt voor frustratie-eten. En voorlopig werken we nog verder aan andere dingen , maar ik ben al heel tevreden.

Hallo, Ik ben Nicole , 53 jaar en mijn gewicht is al jaren een probleem voor mij. Daarbij heb ik al 3 jaar te hoge bloedsuikerwaarden, diagnose diabetes type 2, en dien hiervoor sinds kort insuline te gebruiken. Graag wil ik hier terug vanaf geraken met gezonde voeding, beweging en bewuster omgaan met eten. Zo kwam ik bij Inge terecht. Zij helpt me om anders te leren eten en anders om te gaan met voeding en mezelf. Vanaf de eerste week al voelde ik verandering, ik ben minder moe en heb meer energie. Na 3 weken bouwde ik , in samenspraak met de huisarts, mijn insuline reeds af! De begeleiding is heel fijn en er wordt geluisterd naar je verhaal.

Na meerdere pogingen om zelf een dieet te volgen en evenveel jojo-effecten ben ik via google bij Inge terecht gekomen begin oktober 2022. Mijn doelstelling was om 10 kg af te vallen. De eerste maanden ben ik elke week op consultatie geweest en heb ook het weekschema van Inge min of meer gevolgd of althans de basisprincipes : veel groenten, zeer weinig rood vlees, meer vis, lekkere kruiden, genoeg water drinken en bewegen (ik probeer mijn verplaatsingen zoveel mogelijk met de fiets(e-bike) te doen, al denk ik dat wandelen zeker niet slechter zou zijn , maar dat doe ik niet zo graag . Ik heb mijn doelstelling nà ongeveer 10 weken behaald en heb mijn consultaties bij Inge stelselmatig verminderd: Eerst 14 dagen, daarna 1 maand, om de 6 weken en nu om de 2 maanden. Ik heb nu ervaren dat gezond eten ook lekker kan zijn en heb tot nu toe mijn verminderd gewicht kunnen vasthouden maar besef heel goed dat ik niet meer in mijn vroegere eet gewoontes mag hervallen. Ik zondig wel regelmatig aan de principes maar ik sta er van te kijken hoe snel ik terug naar mijn nieuwe eetgewoontes terug grijp. Het vraagt wel een blijvende inspanning om het verlangen (goesting) te verdringen door de wil om gezond te blijven voortdoen. Ik blijf mijn consultaties verder zetten omdat ik van mezelf weet dat mijn motivatie beter blijft als er iemand meekijkt. Als je echt gemotiveerd bent is het niet moeilijk om een gezonde aan te houden en bij mij helpt het ook natuurlijk omdat mijn echtgenote ook een gezonde levensstijl ambieert Danny A.

Inge is top! Zeer empathisch. Ze kijkt in de eerste plaats naar jou als een persoon en niet naar het cijfer op de weegschaal en het correct volgen van regeltjes. Samen kijken we wat mijn relatie met eten is. Mijn valkuilen. Ze geeft me handvaten hoe ik hier anders mee kan omgaan. Zelf ben ik perfectionistisch en gebruik ik eten al jaren als uitlaatklep bij frustratie en stress,… Na mijn burn-out wilde ik mijn relatie met eten aanpakken. In november 2022 was ik helemaal ontspoord (ik zat ook in een periode van chronische migraine). Door mijn gesprekken met Inge hebben we al een goede vooruitgang geboekt. Ze geeft mij handvaten om te werken aan mijn eetgedrag. Iedere dag is een nieuwe dag. Bedankt Inge. Mariella

Wat ik eerst en vooral het moeilijkst vond, was de stap zetten naar hulp. Door een bericht op Facebook heb ik me bijeengepakt en contact opgenomen met Inge. Ik wou graag wat kilootjes kwijtspelen op een deze keer gezonde manier, maar vooral mijn snoepgedrag (noem het soms zelfs eetbuien) meer onder controle te krijgen. Ik leerde om vooral niet te weinig te eten ( een grote fout van mij blijkbaar) zodat ik mijn goesting al meer onder controle kon houden. Inge leerde me ook om mijzelf graag te zien, me minder te focussen op het “ideale” want omdat ik dat niet echt kan bereiken, maakte ik me telkens ongelukkig. Trouwens, zo zegt Inge vaak : wat is het ideale? Iets dat door de maatschappij en media opgelegd wordt? Iets dat bijna niemand kan bereiken en dus vele mensen ongelukkig maakt? Dit gezegd zijnde, durf ik nu al wat meer anders kijken naar mezelf. En dat brengt wat rust, echt. Dank je wel Inge. Ook kreeg ik vaak opdrachtjes mee om over te denken. Wanneer grijp ik vooral naar lekkers? Waarom juist dan? Wat doet dat met mij? Geeft dat de oplossing voor het gevoel dat ik dan heb … Tja, Inge is geen dietiste zoals ik er al meerdere bezocht heb. Dit gaat verder dan alleen het eten. Dit is meer dan alleen de weekplanningen die ik ook meekrijg om anders te eten. Het is ook anders denken. Ik zeg niet dat ik deze aanpak altijd even makkelijk vind, want soms word ik geconfronteerd met dingen die ik moeilijk vind. Maar toch denk ik dat ik dit nodig heb om niet te hervallen in mijn teveel snoepen. Dus zal ik nog maar wat volhouden, want gewoontes verander je niet op een maand. Hoe dikwijls krijg ik dat bij haar niet te horen? Marina

Hallo, Ik heb al heel mijn jeugd en volwassen leven problemen met mijn gewicht. Ik heb dan ook al veel geprobeerd: Tim Torfs, Herbalife, Bodystyling, diëtisten, zelf op mijn eten letten zonder begeleiding. Met alles wat ik al geprobeerd heb was mijn resultaat nooit blijvend. Ik had altijd jojo-effect. Sinds 2 februari 2023 ben ik bij Inge begonnen en zij heeft mij geleerd op een andere manier naar eten te kijken. Soms moet je keuzes maken en dat gaat op dit moment goed. Zo kan ik mijn gewicht onder controle krijgen. Ik ben zo blij dat ik Inge heb leren kennen en zij is de juiste persoon om me te helpen en om het vol te houden wat in mijn geval heel belangrijk is. Alvast bedankt om me hierbij te helpen. Daisy.

Inge is zeer professioneel en vriendelijk in haar aanpak. Ik ben blij dat ik gestart ben in het traject "anders leren eten". Inge werkt met weekschema's, dit ter ondersteuning naar een gezonder leefpatroon. Inge is een toppertje, ze blijft je steunen en motiveren om je doel te bereiken. Reinhilde Pollers

Inge is een toffe, goedlachse, rustgevende en empathische diëtiste met het hart op de juiste plaats. Ze motiveert en geeft je een professionele begeleiding. Het sporten in de cabines geeft op die manier wel degelijk resultaat! Els Franssens

Bij Inge leer je niet alleen 'anders' eten, maar ook anders (beter!) naar jezelf kijken. Samen opzoek naar wat het beste voor jou en je lichaam is, stap voor stap naar een gezondere relatie met jezelf en met eten. Inge is een hele lieve vrouw, die luistert naar jou en je lichaam waardoor je een blijvend resultaat kan behalen. ☺️ Kato Herbots

De diagnose eetstoornis, ik voelde me zelfs een beetje opgelucht. Er was een diagnose, dus er was een probleem en voor elk probleem bestaat een oplossing. Oef! Voor dit probleem bestaat er zelfs een oplossing op maat. Achteraf gezien kon ik natuurlijk, als ik diep vanbinnen kijk, ook zelf wel vaststellen dat er een probleem was. Alleen speelt dat brein van je zo goed het spelletje mee, en maak je van alles je eigen waarheid. Toen ik calorieën vergeleek van een aubergine en een courgette begon het opeens te dagen dat er misschien toch iets niet ok was. Ik zou sowieso de groente genomen hebben die het minst calorieën bevat. Nu kan ik daar om lachen, en maar goed ook. Via het internet ben ik opzoek gegaan naar begeleiding. Ik kwam terecht op een webite met een verhaal dat matcht met de persoon die ik ben. Zo kwam ik bij Inge terecht. Ik kreeg al snel een antwoord en even later kon ik mijn verhaal doen. Ik voelde me meteen op mijn gemak en zeker ineens begrepen. Zonder oordeel luisterde ze, vertelde ze me dat er weldegelijk een verstoorde relatie is met eten én dat er een weg naar buiten is. Een weg, op m'n eigen tempo, met de nodige ondersteuning. Het gevoel begrepen te worden en te horen krijgen dat je altijd contact met haar mag opnemen voelt letterlijk aan als een blok wat van je schouders valt. Oef. In alle sessies je gevoel vertellen, vertellen wat er speelt en dan nog begrepen worden. Heerlijk eerlijk, zonder dingen te verbloemen met de correcte achtergrond voelde ik wekelijks, nadien maandelijks mijn zelfvertrouwen stijgen. De gedachtepatronen erachter worden uitgelegd, geanalyseerd en verwerkt. Confronterend, moeilijk, maar nodig. Intussen vertel ik tegen iedereen die het horen wil dat ik in begeleiding ben, en zonder taboe. Want een taboe, rond die eetstoornis, dat hangt er anno 2021 nog steeds. En dat is jammer. Je brein doet je dingen geloven die niet waar zijn, je maakt jezelf wat wijs. Daar kies je zelf niet voor, integendeel. Dat is heel menselijk en daar mag best een beetje opener over gebabbeld worden. Zoveel te meer mensen hun gevoelens bloot durven leggen, zoveel te meer mensen kunnen worden geholpen. Op hun eigen tempo. Het vereist wat moed om je te laten helpen, dat is waar. Maar mijn leven is op zo een korte tijd, zoveel gemakkelijker, zoveel mooier geworden. De eerste stap heb ik zelf moeten zetten. De volgende stappen zette ik samen met iemand met kennis van zaken. En dat maakte mijn leven zoveel makkelijker, gaf me zoveel meer zelfvertrouwen en maakte mijn leven zoveel mooier. Als je dient te springen in het diepe, dan spring je best samen met iemand die je kan vertrouwen mét kennis van zaken. Je leven zal er al heel snel veel, veel mooier uitzien. R.K.

“Morgen wordt het anders…”, de utopie die me al meer dan 30 jaar in de ban hield. Elke dag balanceren op de dunne lijn “eten of niet eten”. In slaap vallen, niet met het tellen van schaapjes, maar het aantal gegeten boterhammen. Met nieuwe moed de dag aanvatten, om ’s avonds te concluderen: weer een dag niet geleefd. Maar nooit de hoop opgeven “morgen is een nieuwe dag en dan wordt het anders en BETER …”. Met de komst van Corona werd de uitdaging nog groter. Maanden van thuiswerken en isolatie, ongezelligheid ten top. Carte blanche om de balans naar minder eten te laten zegevieren. Pinkstermaandag 2020, sloeg Corona hard toe in het leven van mijn jongste zus. Als zorgkundige in een woonzorgcentrum, werden de vele en snelle opeenvolgingen van overlijdens te zwaar. Onmacht, onmenselijk afscheid naar haar geliefde bewoners, dreven haar tot de beslissing om uit het leven te stappen. Voor mij eveneens een onmenselijk en onwezenlijk afscheid van een geliefde, met één zekerheid “Morgen wordt het anders maar NIET BETER”. Hoop had plaatsgemaakt voor verdriet, een grote leegte bleef achter. Corona had een sterke bondgenoot gekregen “Cruella”. Het venijnig stemmetje in mij dat aanporde “Less is more”, minder eten is minder voelen. Volledig uit balans zocht ik hulp, en vond deze bij bodybalans. Inge was voor mij de perfecte hulp waar ik al 30 jaar naar op zoek was. Op mijn diepste punt, slaagde ze erin om het beste in mij naar boven te halen. SAMEN zijn we de strijd aangegaan tegen “Cruella”, maar nog veel belangrijker de zin om te leven. Stap voor stap leerde ze me terug omgaan met eten, emoties, liefde, de realiteit. Ze gaf me een andere kijk op het leven, eentje waar ook ik in paste, en waard was om voor op te komen. Eten werd een basisbehoefte, leren genieten een must. Inge heeft me geleerd om open te staan voor andere inzichten en perspectieven. Hoe belangrijk het is om los te laten wat je ongelukkig maakt, het geluk te zoeken in wat echt telt, je dromen blijven najagen. Een wens die ik al lang had opgegeven: bloeddonor worden (met strikte regels rond gewicht) werd alsnog werkelijkheid. “Chasing dreams” het kan echt nog ook na je 55ste. De balans na een kruistocht van meer dan 30 jaar, en wat brengt de toekomst? Je bent nooit te oud om te leren en de strijd aan te gaan. Als de wilskracht en juiste hulp je pad kruisen, wordt het onmogelijke werkelijkheid. Nog vele obstakels en prachtige ervaringen zullen de balans in mijn leven bepalen. Wetende dat moeilijke momenten soms nodig zijn om uit de donkere dagen te leren en intens gelukkig te durven zijn met de lichtpuntjes nadien, ga ik de uitdaging aan. De scherven uit het verleden zijn uit mijn rugzakje en vormen samen een hartjes mozaïek. Elk verdriet heeft hierin zijn plekje gekregen (er is nog plaats voor nieuwe tegenslagen). Mijn rugzakje hoop ik te reserveren voor een dromenvanger en pluimpjes van complimenten die het leven licht en waard maken om er elke dag voor te gaan. 30 jaar werd mijn leven overschaduwd door “Cruella”. De volgende 30 hoop ik te kunnen beleven als een sprookje uit duizend en 1 nacht. “Morgen (en vandaag) IS het anders en BETER”. Dit ideaal bereiken, bewaken en elke dag meemaken samen met mijn geliefden, wat kan er nog mooier zijn? Inge, Dank je wel om mij te leren “VECHTEN VOOR OVERMORGEN” !

Intussen is het al 4,5 jaar geleden dat Inge op mijn pad kwam. Tegen mijn goesting, met een klein hartje, maar ook hoopvol, stapte ik als 16-jarige, samen met mijn mama in haar praktijk binnen. Ik kon het niet meer alleen, ik moest beter worden. “Maar”, beloofde ik mezelf: “op voorwaarde dat ik de goede kanten van mijn eetstoornis mag behouden.” Want het was op deze manier dat ik me veilig voelde en dat ik mijn emoties kon negeren. Het gaf me een gevoel van controle én ik was in het zo weinig mogelijk eten en dit verstoppen voor de buitenwereld nog eens goed ook. Het gaf me voldoening en maakte me euforisch. Daar wou ik toch geen afscheid van nemen? Met veel respect en begrip luisterde Inge naar mijn verhaal, angsten en bekommernissen. Samen gingen we op zoek naar wat de volgende stap kon zijn voor mezelf en mijn lichaam. Bij Inge ging het in de eerste plaats over wie ik was, hoe ik me voelde en waar de eetstoornis vandaan kwam. De weg was zeker niet makkelijk, het voelde heel onzeker en alsof er nooit een eind aankwam. Vandaag kan ik zeggen dat er wel een eind aan komt, dat het licht wel schijnt aan het einde van de tunnel. Dat er een leven bestaat waar de eetstoornis geen deel meer is van jou en je persoonlijkheid. Dat je terug een goed gesprek kan hebben met aderen zonder dat je gedachten afdwalen, dat je terug stevige relaties kan opbouwen met vrienden en familie dat er terug ruimte is om te genieten van hobby’s én dat er weer ruimte is om jezelf te mogen zijn. Ik ga niet liegen en zeggen dat ik vandaag de dag mezelf en mijn lichaam perfect vind, maar dat is oké. Ik walg niet meer van mezelf en heb vrede met wie ik ben. Bovenal ben ik dankbaar voor de mooie plekken waar mijn lichaam me naartoe brengt, voor de kracht die mijn lichaam me geeft om te sporten, voor de vriendschap die ik kan voelen doorheen mijn lichaam als ik een knuffel krijg etc… Dankjewel Inge om me de handvaten te geven om mijn eigen leven terug te leiden en tegelijkertijd mijn zachtaardig, perfectionistisch kantje om te zetten in iets positiefs! Kato H.

Mijn hele lagere- en middelbare school pastte ik me aan aan mijn omgeving. Ik heb dit natuurlijk nooit zo beseft, tot nu. Sinds ik in behandeling ben voor een eetstoornis bij Inge en mijn psychologe begrijp ik pas hoe dit een rode draad is in mijn leven. Als ik in een groep zat waar er mensen bij waren die ik niet graag had, pastte ik mijn gedrag aan en probeerde ik te zijn zoals zij. Ik lachtte mee met hun flauwigheden en zelfs in mijn kledingsstijl liet ik me door hen beïnvloeden. Zolang ik maar erbij kon horen , ook al gaf het me niet echt voldoening, want ik had niet het gevoel dat ik gerespecteerd werd. Wel het gevoel dat ik gebruikt werd voor bijvoorbeeld mijn nota’s en uitleg als ze iets niet begrepen. Zoals iedereen wilde ik het gevoel geliefd te zijn voelen. Dus ik had veel “vrienden”, maar weinig mensen bij wie ik me echt goed voelde. Ik durfde niet voor mijn mening op te komen, want ik zag hoe de groep vaak reageerde op vriendinnen die een andere mening hadden. Er werd dan achter de rug geroddeld en zelfs werd er wat gepest. Dus ik zweeg. Op een bepaald moment ging het over iemand die “dik” werd genoemd. Zo dacht ik al vlug dat ze misschien ook over mij zo bezig waren en daarom begon ik op mijn eten te letten en meer te sporten. Met resultaat. Maar ik kon niet stoppen en het werd een obsessie. Mama kwam de website van Inge tegen en ze maakte een afspraak voor mij. Ik vond dit niet leuk. Maar de oefeningen die Inge me gaf, brachten inzichten die ik ervoor niet had. Ik besefte dat ik mezelf al jaren gevangen hield om toch maar geapprecieerd te worden. Blijkbaar al van heel jong. Mijn papa is thuis weggegaan toen ik heel jong was, mama was verdrietig en ik leerde om haar vooral geen verdriet te bezorgen. Ik was braaf, hielp haar, probeerde goed te leren, was gewoon de perfecte dochter. Heeft mama mij dit ooit gevraagd? Nee, maar ik maakte de conclusie “ ik zal maar goed en braaf zijn, dan is ze niet verdrietig om mij”. Zo leerde ik niet naar mezelf luisteren. Inge vroeg me eens wat positieve dingen over mezelf op te schrijven. Dat vond ik de moeilijkste oefening die ze ooit gevraagd heeft. Intussen kan ik hier wel al wat meer op antwoorden, maar toen vond ik dat zo moeilijk. Ik leerde dat ik niet iedereen kon pleasen of leuk vinden en dat dit helemaal ok is. Dat ik vooral ook lief moet zijn naar mezelf toe. Dat mijn lichaam verzorgen door het voeding te geven heel belangrijk is. Want dat betekent “lief zijn voor jezelf”. Ik leerde spiegeloefeningen doen, ik leerde terug beter eten, ik leerde cijfertjes op de weegschaal aanvaarden en nog zoveel meer. Wat nog meer? Dat het niet altijd super hoeft te gaan, dat een dip hebben niet abnormaal is, maar dat ik dan eens moet gaan graven in wat ik al allemaal geleerd heb. En inderdaad, meestal vind ik een antwoord dat me verder helpt. En anders mag ik Inge altijd even een berichtje sturen om even feedback te krijgen. Ik hoop zo dat “ Cruella” nu uit mijn leven blijft. Helena B.

We zijn naar Inge doorverwezen omwille van haar expertise op het gebied van eetstoornissen en niets blijkt meer waar te zijn. Als diëtiste/voedingsdeskundige geeft ze onze dochter niet enkel advies op het gebied van voeding maar telkens opnieuw probeert ze haar op mentaal vlak bij te staan en uit te dagen. Naast de wekelijkse wegingen en bijsturingen van het opgestelde eetplan, geeft ze ook opdrachtjes om haar zo stap voor stap te leren nieuwe hindernissen te nemen. Het is ook bijzonder geruststellend dat we Inge op eender welk moment mogen contacteren en dat ze ons steeds snel met woord en daad probeert bij te staan. Ik ben er van overtuigd dat zonder Inge de afgelegde weg nog hobbeliger zou zijn geweest en dat we niet zo ver zouden staan als waar we nu staan. Dus lieve Inge, héél fel bedankt om samen met ons die weg af te leggen. Ann

Dag Inge, Ik wil je even bedanken voor de tijd en energie die je in mij gestoken hebt. Jij hebt me veel inzichten gegeven. Mijn tijd om een andere weg in te slaan was gekomen. Dank je dat de deur open stond wanneer ik het nodig had. Jij hebt of wij hebben samen een verschil kunnen maken , de eetstoornis heeft me niet meer in zijn macht. Ik werk nu ook terug voltijds. Groetjes, A.

Inge is niet zo maar een diëtiste, ze leert je anders te eten maar luistert vooral naar de problemen waar je tegenop loopt en probeert deze samen met je op te lossen. Samen met de oefeningen op de banken zijn we heel wat kilo's en centimeters kwijt. Voor mij top. Miranda Farry

Hallo Inge, Als partner van iemand met een eetstoornis leefde ik vooral mee met hem en leefde ik vooral mee door te luisteren naar de veel twijfels, vragen en dilemma's. Ik heb een basiskennis betreffende voeding omdat ik zelf vaker met dit thema bezig ben geweest voor mezelf. Ik kon wel regelmatig op zijn vragen antwoorden maar het voelde voor mij nooit aan als een compleet uitgelegd verhaal. De momenten waarop hij last had, en met vragen zat waarop ik geen antwoord wist vond ik het fijn dat kon ik zeggen dat hij deze aan de diëtiste kon stellen. Dat voelde goed voor me en ervaarde ik als fijn, eerder een opluchting. Intussen zijn de vragen en angsten verminderd. Zijn zelfvertrouwen is groter geworden. Bij deze dus ook een dank je wel aan Inge om de fakkel over te nemen als het (voor mij) te moeilijk was. Groeten, Wout Knuts